ندارم وصف و تحمیدی که نیکوست

سزای آنکه مقصود از جهان اوست

محمد آن که در ملک نکویی

بود صد بار به از هر چه گویی

خرد حیران در آن وصف و بیانست

[...]

چو زلف شب پریشان گشت بر روز

ز تب شمع فلک افتاد در سوز

ز زردی کرد روی اندر تباهی

همه گم شد سفیدی در سیاهی

فلک هر بیضه کز خون جگر کرد

[...]