نه پیداست از خیمه ها جز نشان

نه باقی است از خیمگی غیر نام

خواجه به حرف امل

بود که بردش اجل

تا که دگر سرکند

باقی این داستان

الحذر غافلان زین وحشت آباد الحذر

الفرار ای عاقلان زین دیو مردم الفرار

ای عجب دلتان نه بگرفت و نشد جانتان ملول

زین هواهای عفن وین آب های ناگوار

عرصه ای نادلگشا و بقعه ای نا دلپسند

[...]

چو باید رخت در منزل نهادن

نباید بر سر پل ایستادن

غم دین خور که دنیا غم نیرزد

عروس یک شبه ماتم نیرزد

اگر عیش است صد بیمار با اوست

و گر برگ گلی صد خار با اوست

جهان چیست ماتم سرایی در او

نشسته دو سه ماتمی روبرو

جگر پاره ای چند بر خوان او

جگر خواره ای چند مهمان او

آبستنی که این همه فرزند زاد و کشت

دیگر که چشم دارد از او مهر مادری

دو روزه عمر اگر دیر است اگر زود

چنان کش بگذرانی بگذرد زود

هر که در این بزم مقرب تر است

جام بلا بیشترش می دهند

از زبان سوسن آزاده ام آمد به گوش

کاندرین دیر کهن حال سبک باران خوشست

حافظا ترک جهان گفتن طریق خوشدلی است

تا نپنداری که احوال جهانداران خوشست

برگ عیشی به گور خویش فرست

کس نیارد ز پس تو پیش فرست

خوش فرش بوریا و گدائی و خواب امن

کاین عیش نیست در خور اورنگ خسروی

گاه اندر فکر گاو و استری

گاه آلوده غم اسب و خری

غلام همت آنم که زیر چرخ کبود

ز هر چه رنگ تعلق پذیرد آزاد است

آشنایان ره عشق در این بحر عمیق

غرق گشتند و نگشتند به آب آلوده

کلید گنج اقالیم در خزاین اوست

کسی به قوت بازوی خویش نگشاده است.

نگهبانی ملک و دولت بلاست

گدا پادشاه است و نامش گداست

از در خویش خدایا به بهشتم مفرست

که سر کوی تو از کون و مکان ما را بس

شنیده ایم که محمود غزنوی شب دی

شراب خورد و شبش جمله در سمور گذشت

گدای گوشه نشینی لب تنور گرفت

لب تنور بر آن بی نوای عور گذشت

علی الصباح بزد نعره ای که ای محمود!

[...]