سرِ نامه از بنده ی شهریار

جهان را چو خورشید، پروردگار

سپهر روان زیر فرمان او

همه درد نیکو به درمان او

من آن دردمندم که گر شاه زوش

[...]

بدو گفت خواهی که از نزد من

کنون بازگردی از آن انجمن

که گر زندگانیت مانده ست بیش

نمیری تو بی نام و فرزند خویش

بدو گفت خواهم که باشدت رای

[...]

کس اندر جهان جاودانه نماند

ترا پیش یزدان بهانه نماند

تن تو بسانِ سپه ساخته است

زدانش درفشی برافراخته است

همه مایه تن به مغز اندر است

[...]