فرامرز را گفت کای نامدار

کجا مرد هند از تو گیرد فرار

سزد گر کنون پا به میدانی نهی

که چون می نهی پا به زندان نهی

فرامرز یل سوی آویز شد

[...]

بدو پاسخ آورد پس هوشمند

خرد خوانم آن دار شاخ بلند

کجا شاخ آن مهتر از گنبد است

هر آن کو بدان بر شود موبد است

ورا برگ پیرایه ای بر سخن

[...]

پس از هفته بنشست با انجمن

چو پروین گرانمایگان تن به تن

بفرمود تا هندوان سر به سر

یکایک بیایند بسته کمر

چو شد انجمن خیل هندوستان

[...]

بدو گفت کای مهتر روزگار

شنیدم ز گفتار آموزگار

به گوهر ز آبی برافراشته

بدو سنگ خار اندر انداخته

همه پیکر کوه با فرهی

[...]