فشرده سایهٔ مژگان بر آن گلبرگ تر ناخن

چو آن موری که محکم کرده در تنگ شکر ناخن

به رنگ غنچه کز موج هوا در باغ بگشاید

دلم بگشود بر زخمش فلک زد هر قدر ناخن

دو بیدل را دراندازد بهم مژگانش از چشمک

[...]

نوبهار دردم و داغت گل سودای من

صد چو مجنونند پی گم کردهٔ صحرای من

چاک شد دامان صحرا از خراش ناله ام

من کجا و درد هجر او کجا ای وای من

لالهٔ خونین دل دشت جنونم بی رخت

[...]