بودم نشسته دوش که ناگه خبر رسید

کاینک رکاب خواجه آفاق در رسید

بختم بمژده گفت که هان زود قطعه

برگو که صدر عالم و فخر بشر رسید

چشمم بدست اشک برافشاند صد گهر

[...]

زهی در یای گوهر بخشش موج انگیز پهناور

نه آنرا غایت و پایان نه آنرا ساحل و معبر

فرازش عنبر و عود نشیبش لؤلؤ و مرجان

هوایش صافی و روشن زلالش عذب و جانپرور

فلک با قدر او پست و زمین در جنب او ذره

[...]

اینک نوبهار آورد بیرون لشگری

هر یکی چو ن نو عروسی درد گرگونزیوری

گر تماشا میکنی برخیز کاندر باغ هست

باد چون مشاطه و باغ چون لعبت گری

از هر آنجانب که روی آری ز بس نقش بدیع

[...]