|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
پیشخان کاربر
|
|
اشعار و ابیات نشانشدهٔ کاربر
|
|
اعلانهای کاربر
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شمارهگذاری خطوط
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، گوینده از احساس ترس و تردید خویش میگوید. او به خاطر زیبایی و لطافت زندگی، به مرغ چمن یا باغبان اشاره میکند و از نسیم آزاد و بینیاز صحبت میکند. او از اینکه با مهربانان درگیر میشود و متوجه میشود که بیشتر از دشمنانش، از دوستانش میترسد. همچنین، از درد و رنجی که در سینهاش احساس میکند، صحبت میکند و بیان میکند که چرا باید از شمشیر دشمنان بترسد در حالی که در دلش بیصداست. در کل، شعر به نوعی تضاد بین ترس از دوستان و دشمنان را به تصویر میکشد.
هوش مصنوعی: نیمه گلچینی که از پرنده باغ یا باغبان دارم، از نسیم بینیازم میترسم. نگرانم که نکند به خاطر خواستههای دیگران محدود شوم.
هوش مصنوعی: با روش هر محبتورزی، همه در برابر منتگذاریها از دشمنان میترسند، اما من از دوستانم که ممکن است دلسرد کنند، میترسم.
هوش مصنوعی: در دل خود احساس ناچاری و ناتوانی میکنم، اما چرا باید از شمشیر دشمنان بترسم، وقتی که دل من صاف و خالص است؟
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.