|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به توصیف احساسات و عواطف عمیق خود می‌پردازد. با استفاده از تصاویری مانند خاکستر و دود، به نوعی حالت غم و اندوه خود را بیان می‌کند. یاد عشق و زیبایی، در دل او نشاط و در عین حال درد ایجاد می‌کند. چشمی که به مستی می‌نگرد، نشان‌دهنده بی‌خبری از گذشته است و او را وادار به تفکر می‌کند. یاد جدایی و فراغت، او را به بیقراری می‌کشاند و در نهایت احساس و حالت درونی او را بازتاب می‌دهد. به طور کلی، شعر ترکیبی از عشق، اندوه و بیقراری در برابر یادها و خاطرات است.
هوش مصنوعی: دود قلب من، خاکسترم را به نسیم دلپذیر بهار تغییر می‌دهد و یاد چهره‌ات در دنیا، تاریک و محو می‌شود.
هوش مصنوعی: چشمی که به حالت مستی به آگاهی طعنه می‌زند، چرا به صورت پنهانی در ذهنم مرا در کار پیمانه‌داری مشغول می‌کند؟
هوش مصنوعی: خاکی که بر سرم نشسته است، مرا به یاد کسانی می‌اندازد که دور از من هستند. این غبار آسودگی، مرا به یاد لحظات بیقراری و سختی می‌اندازد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.