تا نگیری دامن رهبر به دست
کی ز گمراهی توانی بازرست
ره بیابان است و تو گمره کجا
ره توانی برد ای مرد خدا
دیدهٔ تو بسته و راهی دراز
بی دلیلی چون روی راه حجاز
رهروی کن در طریق نیستی
شاید اندر هیچ منزل نایستی
رهنمائی جو قدم در راه نه
گر روی در راه با همراه به
کار بی مرشد کجا گردد تمام
مرشدی باید مکمل والسلام
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: شاعر در این ابیات بر اهمیت داشتن راهنما و مرشد در مسیر زندگی و سیر معنوی تاکید می‌کند. او می‌گوید که بدون داشتن دلیلی و رهبری، انسان نمی‌تواند از گمراهی رهایی یابد. او به تشبیه راه زندگی به بیابان می‌پردازد و می‌گوید که اگر انسان به تنهایی و بدون راهنما حرکت کند، به مقصد نخواهد رسید. در این مسیر طولانی و دشوار، باید همراه و مرشد وجود داشته باشد تا راه را نشان دهد و انسان را در عبور از موانع یاری کند. در نهایت، شاعر به این نکته اشاره می‌کند که دستیابی به هدف بدون وجود مرشد امکان‌پذیر نیست و حتماً به رهنمایی نیاز است.
هوش مصنوعی: تا زمانی که به دامن رهبر نچسبی و از او کمک نخواهی، نمی‌توانی از گمراهی نجات پیدا کنی.
هوش مصنوعی: راه بیابان در پیش است و تو گم شده‌ای. تو ای مرد خدا، چگونه می‌خواهی در این مسیر پیش بروی؟
هوش مصنوعی: چشمان تو بسته است و راهی طولانی پیش رو دارم، بی آنکه دلیلی برای این سفر داشته باشم، همان‌طور که مسیر حجاز را پیموده‌ام.
هوش مصنوعی: در راهی قدم بگذار که به سوی عدم و بی‌هویتی می‌رود و سعی کن در هیچ جایی توقف نکنی.
هوش مصنوعی: اگر در مسیر زندگی قدم می‌زنی، با یک راهنما همراه شو تا اینکه بتوانی به درستی گام برداری. اگر تنها با دیگران در مسیر دیگری بروی، ممکن است دچار سردرگمی شوی.
هوش مصنوعی: هیچ کاری بدون راهنمایی و هدایت درست کامل نمی‌شود؛ برای انجام هر کار نیاز به یک مرشد یا راهنماست که بتواند شما را در مسیر درست هدایت کند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.