... هر روز به دولتت به از دینه ماست

گر چرخ و هزار چرخ در کینه ماست

غم نیست چو مهر یار در سینه ماست

گویند که صاحب فنون عقل کل است

مایه ده این چرخ نگون عقل کل است

آن عقل که عقل داشت آن جزوی بود ...

نه چرخ غلام طبع خود رایه ماست

هستی ز برای نیستی مایه ماست ...

... داند که هر آنچه آید از کارگه است

بر زاده چرخ و چرخ چون جرم نهی

کاین چرخ ز گردیدن خود بی گنه است

آن کس که ز چرخ نیم نانی دارد

وز بهر مقام آشیانی دارد ...

آن لحظه که از پیرهنت بوی رسد

من خود چه کسم چرخ و فلک جامه درد

آن پیرهن یوسف خوشبوی کجاست ...

... شد حامله از شادی و صد غنچه بزاد

زین غلغله ای فتاد در انجم و چرخ

در غلغله چشم ماه بر نجم فتاد

ای روز برآ که ذره ها رقص کنند

آن کس که از او چرخ و هوا رقص کنند

جانها ز خوشی بی سر و پا رقص کنند ...

این سر که در این سینه ما میگردد

از گردش او چرخ دو تا میگردد

نی سر داند ز پای و نی پای از سر ...

چشمی که نظر بدان گل و لاله کند

این گنبد چرخ را پر از ناله کند

میهای هزارساله هرگز نکنند ...

زان آب که چرخ از آن بسر می گردد

استاره جانم چو قمر می گردد ...

گر چرخ ترا خدمت پیوست کند

مپذیر که عاقبت ترا پست کند ...

کی غم خورد آنکه شاد مطلق باشد

وان دل که برون ز چرخ ازرق باشد

تخم غم را کجا پذیرد چو زمین ...

... آتشدل و خونخواره و خونریز بود

با چرخ و ستارگان به استیز بود

در بحر رود چو آتش تیز بود

... امروز منم مطربت ای شمع طراز

وز چرخ بود نثار و قوال انداز

... ای شب تو برون میای از کتم عدم

خورشید تو خویش را بدین چرخ بدوز

... چون دولت تو منم ز ادبیر مترس

از چرخ چو آن ماه ترا همراه است

گر روز بگاهست وگر دیر مترس

... این آب حیات دان و آن آب سبیل

در چرخ نیابی تو نشان عاشق

در چرخ درآیی بنشانهای رحیل

آن خوش سخنان که ما بگفتیم به هم

در دل دارد نهفته این چرخ به خم

یکروز چو باران کند او غمازی ...

... آن لحظه که ساکن و خموشم چو زمین

چون رعد به چرخ میرسد فریادم