... وز بی ادبی و جرم صد تو نگریخت

او را تو نگوی لطف دریا گویش

بگریخت ز ما دیو سیه او نگریخت

ای لعل و عقیق و در و دریا و درست

فارغ از جای و پای بر جا و درست ...

از عشق تو دریا همه شور انگیزد

در پای تو ابرها درر میریزد ...

... بی عشق وجود خوب و موزون نشود

صد قطره ز ابر اگر به دریا بارد

بی جنبش عشق در مکنون نشود

جودت همه آن کند که دریا نکند

این دم کرمت وعده به فردا نکند ...

... مرد آن نبود که نامداری افتد

گر در خواهی ز قعر دریا بطلب

کان کف باشد که بر کناری افتد

... شمشیر ز پاره های ما تیز کنند

من غرقه آن سینه دریا صفتم

یاران مرا بگو که پرهیز کنند

در می طلبی ز چشمه در بر ناید

جوینده در به قعر دریا باید

این گوهر قیمتی کسی را شاید ...

دریا نکند سیر مرا جو چه کند

گلشن چو نباشدم مرا بو چه کند ...

گر در طلبی ز چشمه در بر ناید

جوینده در به قعر دریا باید

این گوهر قیمتی کسی را شاید ...

گر دریا را همه نهنگان گیرند

ور صحرا را همه پلنگان گیرند ...

امروز خوشم به جان تو فردا نیز

هم آبم و هم گوهرم و دریا نیز

هم کار و گیای دوست کارافزا نیز ...

... وز غلغله ات چرا جهان پر نکنم

پیش کرم کفت چو دریا کف بود

چون از کف تو کفش پر از در نکنم

... چون موج ز باد بود خود آشفتم

آشفته چو رعد سر دریا گفتم

چون ابر تهی بر لب دریا خفتم

... ماهی ننهد آب ذخیره هرگز

چون بی دریا هیچ نخواهد بودن

دل از طلب خوبی بی چون گشتن

دریا خواهد شدن ز افزون گشتن

دل خون شد و شکر می کند زانکه بسی ...

... ور میخواهی که کان گوهر باشی

دل را بگشای و سینه را دریا کن

... جان دیده قدح شراب نانوشیده

دریا باید ز فضل حق جوشیده

پیدا باید کفایت کوشیده

... ور راه به سوی گوهر ما بودی

هر قطره ز جوش همچو دریا بودی

ما را ز هوای خویش دف زن کردی

صد دریا را ز خویش کف زن کردی

آن وسوسه ای را که ز لاحول دمید ...