یخ بسته جهان ز بس ز تأثیر هوا

شد موجه ی آب همچو موج خارا

در صفحه به شکل نقطه گردیده الف ...

... اوراق نشاط را به بزمت دایم

شیرازه ز موج می شیرازی باد

... عاجز گردید ناخدای تدبیر

از موج به موج است گذارم گویی

مورم که رهم فتاده بر روی حصیر

... بار سفرم کجا به کشتی بودی

چون موج مرا بودی اگر اشترکی

... دو لب او چو زبان قلم از شیرینی

نامه را کاغذ ابری کنم از موج سرشک

شاید آن طفل قبولش کند از رنگینی ...

ای گل که موج خنده ات از سرگذشته است

آماده باش گریه تلخ گلاب را

بر خاطر موج است گران دیدن ساحل

یارب تو نگه دار ز منزل سفرم را

بپذیر عذر باده کشان را که همچو موج

در دست خویش نیست عنان آب برده را

یارب که دعا کرد که چون قافله ی موج

آسایش منزل نبود در سفر ما

پیوسته است سلسله ی موج ها به هم

خود را شکسته هرکه دل ما شکسته است

نه همین موج ز آمد شد خود بی خبرست

هیچ کس را خبر از آمدن و رفتن نیست

در موج پریشانی ما فاصله ای نیست

امروز به جمعیت ما سلسله ای نیست

از کوچه ای که آن گل بی خار بگذرد

موج لطافت از سر دیوار بگذرد

تار و پود موج این دریا به هم پیوسته است

می زند بر هم جهان را هر که یک دل بشکند

ای بحر از حباب نظر باز کن ببین

کاین موج بیقرار به ساحل چه می کند

موج سراب سلسله جنبان تشنگی است

پروانه بیقرار ز مهتاب می شود

جان قدسی در تن خاکی دو روزی بیش نیست

موج دریادیده در ساحل نمی گیرد قرار

در دشت با سرابم در بحر یار آبم

چون موج در عذابم از خوش عنانی خویش

کشتی بی ناخدا را بادبان لطف خداست

موج از خودرفته را از بحر بی پایان چه باک

هستی موهوم موج سرابی بیش نیست

به که بر لوح وجود خود خط باطل کشم