|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
پیشخان کاربر
|
|
اشعار و ابیات نشانشدهٔ کاربر
|
|
اعلانهای کاربر
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شمارهگذاری خطوط
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در شعری که ارائه شده، شاعر آرزو دارد که حتی اگر دنیا را به اندازه یک خاشاک (خاشه) داشته باشد، مانند دیگران به آن قماشه (پوشش) دست یابد. او همچنین از حالت خود به عنوان یک لولی (کسی که بیسرپرست و رهاست) سخن میگوید و به بدبختی خود اشاره میکند، به طوری که حتی اگر مرغی یا سگی برای همراهی داشته باشد، احساس تنهایی و فقدان را همچنان تجربه میکند. در کل، این شعر احساس ناامیدی و تنهایی شاعر را منتقل میکند.
هوش مصنوعی: اگر میتوانستم مانند دیگران در دنیا چیزهایی داشته باشم، حتی به اندازهی یک تکه نی (خاشه)، خوشحال بودم.
هوش مصنوعی: مرا همچون لولی تصور کن، وگرنه اگر مثل لولی نباشم، حتی میتوانم به شکل کبک، سگ یا یک جسد نیز درآیم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.