سنایی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۵۹ با یاد تو جام زهر چون نوش کشند از کوی تو عاشقان بیهوش کشند بنمای به زاهدان جمال رخ خویش تا غاشیهٔ مهر تو بر دوش کشند
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به یاد محبوبش از درد و زهر جدایی صحبت می‌کند و می‌گوید که عاشقان به خاطر عشق او به بی‌هوشی می‌افتند. او همچنین از محبوبش می‌خواهد که زیبایی‌اش را به زاهدان نشان دهد تا آنها نیز عشق او را بر دوش خود حمل کنند.
هوش مصنوعی: عاشقان چنان تحت تأثیر یاد تو هستند که اگر چه زهر بنوشند، باز هم به خاطر تو بیهوش می‌شوند و از یاد تو لذت می‌برند.
هوش مصنوعی: به زاهدان نشان بده چهره‌ی زیبای خود را تا آنها بتوانند عشق و محبت تو را بر دوش تحمل کنند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.