سلمان ساوجی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۳ با باد، دلم گفت که بادا بادا با یار بگو و هر چه بادا بادا کآن کس که مرا ز صحبتت کرد جدا شب با غم و رنج روز بادا بادا
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به باد می‌گوید که با یار صحبت کند و هر چه که خواهد اتفاق بیفتد، بیاندیشد. او از جدایی از محبوبش غمگین است و شب‌ها را با درد و رنج می‌گذراند و می‌گوید که این شرایط را به باد می‌سپارد.
هوش مصنوعی: دل به باد گفت که ای باد، با یار من بگو هر چه می‌خواهد بگوید و هر چه پیش خواهد آمد، باشد.
هوش مصنوعی: کسی که مرا از محضر و همراهی تو دور کرد، شب‌ها با اندوه و سختی می‌گذرانم. خداحافظ!
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
می کن ستمی و هر چه بادا بادا
کم گیر دمی و هر چه بادا بادا
از سود و زیانِ آنچ نامش عمر است
ماییم و دمی و هرچ بادا بادا
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال یک حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.