حیف رضای جنانی آنکه وجودش
بود یکی گلبن از ریاض معانی
اهل هنر بود از علوم غریبه
داشت در این کار اشتهار جهانی
گرچه به تهران فکند رحل اقامت
آن همه دان در نژاد بد همدانی
اهل ادب بود و مرد مهر و محبت
حل شد از او مشکلات عالی و دانی
الغرض او را اجل رسید بناگاه
رفت به دار بقا ز عالم فانی
گفت صغیرش بشمسی از پی تاریخ
جای به باغ جنان نمود جنانی
۱۳۳۷
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر درباره شخصیتی به نام "حیف رضای جنانی" است که وجودش مانند گلی از باغ معانی و دانش‌ها بوده است. او هنرمند، عالم و مشهور در علوم غریبه بوده و با وجودی که به تهران آمده، ریشه‌اش به همدان برمی‌گردد. این شخصیت علاوه بر ادب و محبت، مشکلات بسیاری را حل کرده است. اما ناگهان مرگ به سراغش می‌آید و او از جهان فانی به دار بقا می‌رود. در پایان، شاعر به یاد او اشاره کرده و نامش را به عنوان یادگاری از تاریخ ذکر می‌کند.
هوش مصنوعی: مسئله این است که فردی با شخصیت برجسته و خاص، شایسته‌ترین فرد برای رضایت و خشنودی است و وجود او مانند گل زیبایی در باغی از معانی و مفاهیم عمیق است. بنابراین، حیف است که این فرد تنها در یک محیط محدود باقی بماند و به حقش نرسد.
هوش مصنوعی: این فرد در زمینه‌ی هنر مهارت دارد و به خاطر دانش خود در علوم نامتعارف، در این کار شهرت جهانی پیدا کرده است.
هوش مصنوعی: هرچند که آن همه افراد با دانش در تهران ساکن شده‌اند، اما هنوز هم در نژاد بد همدانی باقی مانده‌اند.
هوش مصنوعی: شخصی که با ادب و محبت رفتار می‌کند، توانسته است مشکلات بزرگ و کوچک را حل کند.
هوش مصنوعی: او به ناگاه به مرگ رسید و از این دنیای فانی به عالم جاودانی رفت.
هوش مصنوعی: گفت که دخترش به مانند خورشید، برای ثبت تاریخ به باغ بهشت نشان می‌دهد که چه زیبایی دارد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.