گنجور

 
صفی علیشاه

إِنَّ هٰذٰا کٰانَ لَکُمْ جَزٰاءً وَ کٰانَ سَعْیُکُمْ مَشْکُوراً (۲۲) إِنّٰا نَحْنُ نَزَّلْنٰا عَلَیْکَ اَلْقُرْآنَ تَنْزِیلاً (۲۳) فَاصْبِرْ لِحُکْمِ رَبِّکَ وَ لاٰ تُطِعْ مِنْهُمْ آثِماً أَوْ کَفُوراً (۲۴) وَ اُذْکُرِ اِسْمَ رَبِّکَ بُکْرَةً وَ أَصِیلاً (۲۵) وَ مِنَ اَللَّیْلِ فَاسْجُدْ لَهُ وَ سَبِّحْهُ لَیْلاً طَوِیلاً (۲۶) إِنَّ هٰؤُلاٰءِ یُحِبُّونَ اَلْعٰاجِلَةَ وَ یَذَرُونَ وَرٰاءَهُمْ یَوْماً ثَقِیلاً (۲۷) نَحْنُ خَلَقْنٰاهُمْ وَ شَدَدْنٰا أَسْرَهُمْ وَ إِذٰا شِئْنٰا بَدَّلْنٰا أَمْثٰالَهُمْ تَبْدِیلاً (۲۸) إِنَّ هٰذِهِ تَذْکِرَةٌ فَمَنْ شٰاءَ اِتَّخَذَ إِلیٰ رَبِّهِ سَبِیلاً (۲۹) وَ مٰا تَشٰاؤُنَ إِلاّٰ أَنْ یَشٰاءَ اَللّٰهُ إِنَّ اَللّٰهَ کٰانَ عَلِیماً حَکِیماً (۳۰) یُدْخِلُ مَنْ یَشٰاءُ فِی رَحْمَتِهِ وَ اَلظّٰالِمِینَ أَعَدَّ لَهُمْ عَذٰاباً أَلِیماً (۳۱)

بدرستی که این باشد مر شما را پاداش و باشد سعی شما ستوده (۲۲) بدرستی که ما فرستادیم بر تو قرآن را فرستادنی (۲۳) پس صبر کن مر حکم پروردگارت را و اطاعت مکن از ایشان گناهکاری را یا ناسپاسی را (۲۴) و یاد کن نام پروردگارت را بامداد و شبانگاه (۲۵) و از شب پس سجده کن مر او را و تسبیح گوی او را شبی دراز (۲۶) بدرستی که آن گروه دوست می‌دارند زود را و وامی‌گذارند از پشت سرشان روزی گران (۲۷) ما آفریدیم ایشان را و محکم گردانیدیم پیوند مفصلهای ایشان را و اگر خواهیم بدل نمائیم مانندهای ایشان را بدل‌آوردنی (۲۸) بدرستی که این پندیست پس کسی که خواست گرفت بسوی پروردگارش راهی (۲۹) و نمی‌خواهند مگر که خواهد خدا بدرستی که خدا باشد دانای حکیم (۳۰) داخل می‌سازد آن را که خواهد در رحمتش و ظالمان را آماده کرد برای ایشان عذابی دردناک (۳۱)

آنچه شد مذکور ز اصناف نعم

هستتان پاداش اعمال از همم

سعیتان در طاعت و خیرات او

هست مشکور و پسندیده و نکو

بر تو قرآن را فرستادیم ما

باز بفرستادنی بر اقتضا

صبر پس می کن به حکم رب خویش

دار بر تأخیر نصرت صبر بیش

هم مبر فرمان از ایشان در نشست

مجرمی یا ناسپاسی را که هست

نام رب خویش را آور به یاد

وقت صبح و وقت شام از اعتقاد

پس ورا کن سجده از شب در نماز

هم نما تسبیح او لیل دراز

این گروه کافران از اقتضای

دوست دارند این شتابنده سرای

می گذارند از قفا وز پیش خویش

آن چنان روز گران که هست پیش

خلقشان کردیم ز آب سست کم

محکم آن اعصابشان در ربط هم

باز چون خواهیم سوء حالشان

خود بَدل سازیم بر امثالشان

از ره خلقت مبدل کردنی

در جهان بر مثلشان آوردنی

هست پند این سوره بهر اهل پند

یا که فعل اهل بیت ارجمند

تا کنند ایثار شاید این چنین

اجرها یابند اینسان از یقین

پس هر آن خواهد به سوی رب خویش

گیرد او راهی که بگرفتند پیش

که فراگیر، ای که داری اختیار

نیستی مجبور اندر هیچ کار

می نخواهید ایچ راهی خود شما

ز اختیاری سوی مرضات خدا

جز که آن را خواهد آن ربّ العباد

بر شما ز اجبار و اکراه زیاد

اندر این صورت شما را نیست نفع

که کنید از خویشتن تکلیف دفع

زآنکه تکلیف است فرع اختیار

نفع ندهد فعلی ار شد ز اضطرار

حق بود دانا بر افعال عباد

کارهایش بر صلاح است و سداد

اندر آرد هر که را خواهد خدا

از کرم در رحمت بی منتهی

کرده است آماده بهر ظالمان

مر عذابی دردناک و بی کران