فَمٰا لَهُمْ عَنِ اَلتَّذْکِرَةِ مُعْرِضِینَ (۴۹) کَأَنَّهُمْ حُمُرٌ مُسْتَنْفِرَةٌ (۵۰) فَرَّتْ مِنْ قَسْوَرَةٍ (۵۱) بَلْ یُرِیدُ کُلُّ اِمْرِئٍ مِنْهُمْ أَنْ یُؤْتیٰ صُحُفاً مُنَشَّرَةً (۵۲) کَلاّٰ بَلْ لاٰ یَخٰافُونَ اَلْآخِرَةَ (۵۳) کَلاّٰ إِنَّهُ تَذْکِرَةٌ (۵۴) فَمَنْ شٰاءَ ذَکَرَهُ (۵۵) وَ مٰا یَذْکُرُونَ إِلاّٰ أَنْ یَشٰاءَ اَللّٰهُ هُوَ أَهْلُ اَلتَّقْویٰ وَ أَهْلُ اَلْمَغْفِرَةِ (۵۶)

پس چیست مر آنها را که از پند گرفتن رو گردانند (۴۹) گویا ایشانند خرهای رمنده (۵۰) که گریخته باشند از شیر (۵۱) بلکه می‌خواهد هر مردی از ایشان که داده شود نامهای گشاده (۵۲) نه چنین است بلکه نمی‌ترسند از آخرت (۵۳) نه چنین است بدرستی که آن پندیست (۵۴) پس آنکه خواهد پند گیرد از آن (۵۵) و پند نمی‌گیرند جز آنکه خواهد خدا اوست اهل تقوی و اهل مغفرت (۵۶)