گنجور

 
صفی علیشاه

أَ ذٰلِکَ خَیْرٌ نُزُلاً أَمْ شَجَرَةُ اَلزَّقُّومِ (۶۲) إِنّٰا جَعَلْنٰاهٰا فِتْنَةً لِلظّٰالِمِینَ (۶۳) إِنَّهٰا شَجَرَةٌ تَخْرُجُ فِی أَصْلِ اَلْجَحِیمِ (۶۴) طَلْعُهٰا کَأَنَّهُ رُؤُسُ اَلشَّیٰاطِینِ (۶۵) فَإِنَّهُمْ لَآکِلُونَ مِنْهٰا فَمٰالِؤُنَ مِنْهَا اَلْبُطُونَ (۶۶) ثُمَّ إِنَّ لَهُمْ عَلَیْهٰا لَشَوْباً مِنْ حَمِیمٍ (۶۷) ثُمَّ إِنَّ مَرْجِعَهُمْ لَإِلَی اَلْجَحِیمِ (۶۸) إِنَّهُمْ أَلْفَوْا آبٰاءَهُمْ ضٰالِّینَ (۶۹) فَهُمْ عَلیٰ آثٰارِهِمْ یُهْرَعُونَ (۷۰) وَ لَقَدْ ضَلَّ قَبْلَهُمْ أَکْثَرُ اَلْأَوَّلِینَ (۷۱) وَ لَقَدْ أَرْسَلْنٰا فِیهِمْ مُنْذِرِینَ (۷۲) فَانْظُرْ کَیْفَ کٰانَ عٰاقِبَةُ اَلْمُنْذَرِینَ (۷۳) إِلاّٰ عِبٰادَ اَللّٰهِ اَلْمُخْلَصِینَ (۷۴)

آیا آن بهتر است در مایه ضیافت یا درخت زقوم (۶۲) بدرستی که ما گردانیدیم آن را بلائی برای ستمکاران (۶۳) بدرستی که درختی است که بیرون می‌آید در قعر دوزخ (۶۴) که شکوفه‌اش گویا که سرهای دیوهاست (۶۵) پس بدرستی که ایشان هر آینه خورندگانند از آن پس پرکنندگانند از آن شکمها را (۶۶) پس بدرستی که مر ایشان‌راست بر آن هر آینه آمیختنی از آب گرم (۶۷) پس بدرستی که بازگشت ایشانست هر آینه بسوی دوزخ (۶۸) بدرستی که ایشان یافتند پدرانشان را گمراهان (۶۹) پس ایشان بر اثرهاشان بشتاب می‌روند (۷۰) و بحقیقت گمراه شدند پیش از ایشان اکثر پیشینیان (۷۱) و بحقیقت فرستادیم در ایشان بیم‌کنندگان (۷۲) پس بنگر چگونه بود انجام بیم‌کرده‌شدگان (۷۳) جز بندگان خدا که خالص‌کرده‌شدگانند (۷۴)

این نعیم آیا بُد است اندر نزول

یا درخت شوم زقوم از حصول

ما بگرداندیم آن را امتحان

بهر استمکارگان اندر جهان

آن شجر در بیخ دوزخ رسته است

هر ستمگر بهر خویش آن جسته است

میوه اش یا خوشه هایش گوییا

هست سرهای شیاطین در لقا

در عرب باشد درختی کش ثمر

بس کریه است و قبیح اندر نظر

اندر اعراب آن درخت از مستمر

هست بر رأس الشیاطین مشتهر

زآن سبب پروردگار لم یزل

زد بر آن زقوم دوزخ را مثل

أهلُهَا فَإنَّهُم لَأکِلُون

کُلُّهُم فَمَالِؤنَ مِنْهَا الْبُطُون

پس مر ا یشان را بر آن آمیختن

ز آب گرم دوزخ است اندر زمن

پس ز بعد از صرف زقوم و حمیم

هست مر برگشتشان سوی جحیم

این است زآن کآبائشان را یافتند

ضال و بر آثارشان بشتافتند

پیش از ایشان اکثر از پیشینیان

خود شدند ایشان به گمراهی نشان

ما فرستادیم بر وجه یقین

ز انبیاء اندر میانشان منذرین

پس نگر تا بوده چون انجام کار

منذرین را از عذاب کردگار

جز عباد االله مخلص بالیقین

پاک گشته گشتگان از شرک و کین