گنجور

 
صفی علیشاه

وَ مِنْ آیٰاتِهِ أَنْ یُرْسِلَ اَلرِّیٰاحَ مُبَشِّرٰاتٍ وَ لِیُذِیقَکُمْ مِنْ رَحْمَتِهِ وَ لِتَجْرِیَ اَلْفُلْکُ بِأَمْرِهِ وَ لِتَبْتَغُوا مِنْ فَضْلِهِ وَ لَعَلَّکُمْ تَشْکُرُونَ (۴۶) وَ لَقَدْ أَرْسَلْنٰا مِنْ قَبْلِکَ رُسُلاً إِلیٰ قَوْمِهِمْ فَجٰاؤُهُمْ بِالْبَیِّنٰاتِ فَانْتَقَمْنٰا مِنَ اَلَّذِینَ أَجْرَمُوا وَ کٰانَ حَقًّا عَلَیْنٰا نَصْرُ اَلْمُؤْمِنِینَ (۴۷) اَللّٰهُ اَلَّذِی یُرْسِلُ اَلرِّیٰاحَ فَتُثِیرُ سَحٰاباً فَیَبْسُطُهُ فِی اَلسَّمٰاءِ کَیْفَ یَشٰاءُ وَ یَجْعَلُهُ کِسَفاً فَتَرَی اَلْوَدْقَ یَخْرُجُ مِنْ خِلاٰلِهِ فَإِذٰا أَصٰابَ بِهِ مَنْ یَشٰاءُ مِنْ عِبٰادِهِ إِذٰا هُمْ یَسْتَبْشِرُونَ (۴۸) وَ إِنْ کٰانُوا مِنْ قَبْلِ أَنْ یُنَزَّلَ عَلَیْهِمْ مِنْ قَبْلِهِ لَمُبْلِسِینَ (۴۹)

و از آیتهایش آنکه می‌فرستد بادها را بشارت‌دهندگان و تا بچشاند شما را از رحمتش و تا جاری کند کشتی را بامرش و تا بجوئید از فضلش و باشد که شما شکر گذارید (۴۶) و بتحقیق فرستادیم پیش از تو رسولان بسوی قومشان پس آمدند ایشان را بآیتها پس انتقام کشیدیم از آنان که گناه کردند و باشد ثابت بر ما یاری کردن گروندگان (۴۷) خدا آنست که می‌فرستد بادها را پس بر می‌انگیزد ابر را پس پهن می‌کندش در آسمان چگونه که می‌خواهد و می‌گرداندش پاره‌ها پس می‌بینی باران را که بیرون می‌آید از رخنه‌هایش پس چون برساند بآن او را که خواهد از بندگانش آن‌گاه ایشان شادی می‌کنند (۴۸) و اگر چه بودند پیش از آنکه فرو فرستاده شود بر ایشان پیش از آن هر آینه و می‌دانند (۴۹)

هم ز آیت هایش این کز داده ها

می فرستد در مواقع بادها

مر مبشرها به باران نوبتش

تا چشاند بر شما از رحمتش

هم شود جاری به دریا فُلکها

ز امر او که شد بپا زآن ملکها

در تجارت تا شما جویی از او

بخشش اعنی روزی اندر جستجو

تا شما شاید که شکر او کنید

از سراب و هم بر یم رو کنید

ما فرستادیم پیش از تو رسل

هم به سوی قومشان اندر سبل

آمدندی آن رسل با بیّنات

سوی قوم خود به تأکید و ثبات

بعضی از آنها به ایمان آمدند

بعض دیگر زآن گُره سرکش شدند

پس کشیدیم انتقام از مجرمان

باز دادیم اهل ایمان را امان

یاری مؤمن بود بر ما سزا

نصرت ایشان را دهیم اندر ولا

حق بود آن کو فرستد بادها

پس برانگیزد سحاب اندر هوا

پس نماید در سمایش منبسط

بر هر آن طوری که خواهد منضبط

قطعه قطعه سازد او را صف به صف

یا غلیظ و منجمد از هر طرف

پس تو بینی کز میان آن مطر

می برون آید به هر سو، سر به سر

پس رساند چونکه باران را زیاد

بر بلاد هر که خواهد از عباد

میشوند آنگاه ایشان شادمان

زآن بشارتها که آمد در بیان

پیش از آن بودند ایشان نا امید

که شود نازل مطر یا آن نوید