گنجور

 
صفی علیشاه

لَنْ یَضُرُّوکُمْ إِلاّٰ أَذیً وَ إِنْ یُقٰاتِلُوکُمْ یُوَلُّوکُمُ اَلْأَدْبٰارَ ثُمَّ لاٰ یُنْصَرُونَ (۱۱۱) ضُرِبَتْ عَلَیْهِمُ‌ اَلذِّلَّةُ أَیْنَ مٰا ثُقِفُوا إِلاّٰ بِحَبْلٍ مِنَ اَللّٰهِ وَ حَبْلٍ مِنَ اَلنّٰاسِ وَ بٰاؤُ بِغَضَبٍ مِنَ اَللّٰهِ وَ ضُرِبَتْ عَلَیْهِمُ اَلْمَسْکَنَةُ ذٰلِکَ بِأَنَّهُمْ کٰانُوا یَکْفُرُونَ بِآیٰاتِ اَللّٰهِ وَ یَقْتُلُونَ اَلْأَنْبِیٰاءَ بِغَیْرِ حَقٍّ ذٰلِکَ بِمٰا عَصَوْا وَ کٰانُوا یَعْتَدُونَ (۱۱۲)

ضرر نمی‌رسانند شما را مگر اندک آزاری و اگر کارزار می‌کنند با شما می‌گردانند بشما پشتها را پس نصرت داده نمی‌شوند (۱۱۱) زده شد بر ایشان خواری هر کجا یافته شوند مگر بزنهاری از خدا و زنهار از مردمان و بازگشتند بغضبی از خدا و زده شد بر ایشان درماندگی آن به اینست که ایشان بودند کافر می‌شدند به آیتهای خدا و می‌کشتند پیغمبران را بناحق آن بآنکه نافرمانی کردند و بودند از حد در می‌گذشتند (۱۱۲)

از یهودان بر شما نبود زیان

جز که آزاری رسانند از زبان

با شما آیند ور در کارزار

رو بگردانند زود از اضطرار

میگریزند ار که پیش آید قتال

نیستشان نصرت ز حق در هیچ حال

داغ ذلت خورده ایشان را به رو

هر کجا پیدا شوند از جستجو

جز به حبلی از خدا وز مردمان

وآن قبول ذمه باشد در عیان

باز چون گشتند از حق با غضب

آن تبرّا مسکنت را شد سبب

زد بر ایشان خواری و بیچارگی

وز دیار و خانمان آوارگی

زآنکه بر آیات حق کافر شدند

قاتل پیغمبران آخر شدند

این بُد از عصیانشان وز سرکشی

وز تعدی از حدود و ناخوشی