گنجور

 
صفی علیشاه

رَبَّنٰا لاٰ تُزِغْ قُلُوبَنٰا بَعْدَ إِذْ هَدَیْتَنٰا وَ هَبْ لَنٰا مِنْ لَدُنْکَ رَحْمَةً إِنَّکَ أَنْتَ اَلْوَهّٰابُ (۸) رَبَّنٰا إِنَّکَ جٰامِعُ اَلنّٰاسِ لِیَوْمٍ لاٰ رَیْبَ فِیهِ إِنَّ اَللّٰهَ لاٰ یُخْلِفُ اَلْمِیعٰادَ (۹) إِنَّ اَلَّذِینَ کَفَرُوا لَنْ تُغْنِیَ عَنْهُمْ أَمْوٰالُهُمْ وَ لاٰ أَوْلاٰدُهُمْ مِنَ اَللّٰهِ شَیْئاً وَ أُولٰئِکَ هُمْ وَقُودُ اَلنّٰارِ (۱۰) کَدَأْبِ آلِ فِرْعَوْنَ وَ اَلَّذِینَ مِنْ قَبْلِهِمْ کَذَّبُوا بِآیٰاتِنٰا فَأَخَذَهُمُ اَللّٰهُ بِذُنُوبِهِمْ وَ اَللّٰهُ شَدِیدُ اَلْعِقٰابِ (۱۱) قُلْ لِلَّذِینَ کَفَرُوا سَتُغْلَبُونَ وَ تُحْشَرُونَ إِلیٰ جَهَنَّمَ وَ بِئْسَ اَلْمِهٰادُ (۱۲)

ای پروردگار ما مایل مکن بباطل دلهای ما را پس از آنکه راه نمودی ما را و ببخش ما را از نزد خود رحمتی بدرستی که تو تویی بغایت بخشنده (۸) پروردگار ما بدرستی که تو جمع کنندۀ مردمانی برای روزی که نیست شکی در آن بدرستی که تو خلاف نخواهی کرد وعده را (۹) بدرستی که آنان که کافر شدند هرگز کفایت نکند از ایشان مالهایشان و نه فرزندانشان از خدا چیزی را و آن گروه ایشانند هیمه آتش (۱۰) چون عادت آل فرعون و آنان که بودند پیش از ایشان تکذیب کردند آیتهای ما را پس گرفتشان خدا بگناهشان و خدا سخت عقوبت است (۱۱) بگوی مر آنان را که کافر شدند زود باشد که غلبه کرده شوید و حشر کرده شوید بسوی دوزخ و بد بستریست (۱۲)

تو مپیچان قلب ما را ای خدا

بعد از آنکه راه بنمودی به ما

وز جناب خود به ما کن موهبت

چون تو وهابی نداری معذرت

قلب ما را زآن توجه کش به توست

وا مگردان دار بر عهدش درست

در ثباتش ره بدان درگاه ده

بر لقای خویش او را راه ده

از رحیمی رحمت خود در عمل

کن صفات ما به وصف خود بَدل

ظلمت هستیِ ما را بی فتور

منقلب کن در لقای خود به نور

موهبت بود آنکه از کتم عدم

ره نمودی، هست کردی از کرم

ور نه ما را کی ز خود بود آگهی

در عدم بودیم و دور از فرّهی

تو نمودی خلقمان از موهبت

همچنان بر ما ببخش از مرحمت

جامع ناسی، تویی علاّم غیب

در چنان روزی که در وی نیست ریب

وحدت جمعی است کآنجا خلق را

جمع آری چون نهند این دلق را

اندر آن روزند واقع دُرد و صاف

نیست اندر وعدة حق اختلاف

وآنکه بر کفرند ایشان منتسب

یعنی اندر هستی خود محتجب

نیست مغنی بهر آن روز از نشان

هیچ چیز از مالشان و اولادشان

بل فزاید بر ذنوب و بر حجب

زآن تعلق های ناهنجار و حب

پس سزد گر تا قیامت در فخند

بعد از آن هم هیزم اندر دوزخند

عادت فرعونیان و آنها کز او

بیشتر بودن در کفر و غلو

بر دروغ آیا تو را دادند ره

پس خدا بگرفتشان بر آن گنه

مر عقوبت های او باشد شدید

سختتر گر بسته شد راه امید

گو به کفار اعنی اهل احتجاب

که به جز حرمان نکردند اکتساب

زود مغلوبید و محشور از عناد

بر جهنم کآن بود بِئْسَ الْمِهَاد