وَ إِنَّهُ لَتَنْزِیلُ رَبِّ اَلْعٰالَمِینَ (۱۹۲) نَزَلَ بِهِ اَلرُّوحُ اَلْأَمِینُ (۱۹۳) عَلیٰ قَلْبِکَ لِتَکُونَ مِنَ اَلْمُنْذِرِینَ (۱۹۴) بِلِسٰانٍ عَرَبِیٍّ مُبِینٍ (۱۹۵) وَ إِنَّهُ لَفِی زُبُرِ اَلْأَوَّلِینَ (۱۹۶) أَ وَ لَمْ یَکُنْ لَهُمْ آیَةً أَنْ یَعْلَمَهُ عُلَمٰاءُ بَنِی إِسْرٰائِیلَ (۱۹۷) وَ لَوْ نَزَّلْنٰاهُ عَلیٰ بَعْضِ اَلْأَعْجَمِینَ (۱۹۸) فَقَرَأَهُ عَلَیْهِمْ مٰا کٰانُوا بِهِ مُؤْمِنِینَ (۱۹۹) کَذٰلِکَ سَلَکْنٰاهُ فِی قُلُوبِ اَلْمُجْرِمِینَ (۲۰۰) لاٰ یُؤْمِنُونَ بِهِ حَتّٰی یَرَوُا اَلْعَذٰابَ اَلْأَلِیمَ (۲۰۱) فَیَأْتِیَهُمْ بَغْتَةً وَ هُمْ لاٰ یَشْعُرُونَ (۲۰۲) فَیَقُولُوا هَلْ نَحْنُ مُنْظَرُونَ (۲۰۳) أَ فَبِعَذٰابِنٰا یَسْتَعْجِلُونَ (۲۰۴)

و بدرستی که آن فرو فرستادن پروردگار عالمیانست (۱۹۲) فرود آورد آن را روح الامین (۱۹۳) بر دلت تا بوده باشی از بیم‌دهندگان (۱۹۴) بلغت تازی واضح (۱۹۵) و بدرستی که آن هر آینه باشد در کتب پیشینیان (۱۹۶) آیا نباشد مر ایشان را آیتی اینکه می‌دانند آن را دانایان بنی اسرائیل (۱۹۷) و اگر فرو فرستاده بودیم آن را بر بعضی عجمان (۱۹۸) پس خوانده بود آن را بر ایشان نبودند بآن گروندگان (۱۹۹) همچنین مسلوک داشتیم آن را در دلهای گناهکاران (۲۰۰) ایمان نمی‌آورند بآن تا آنکه بینند عذاب پر درد (۲۰۱) پس بباید ایشان را ناگاه و ایشان ندانند (۲۰۲) پس گویند آیا مائیم مهلت‌دادگان (۲۰۳) آیا پس عذاب ما را بشتاب می‌خواهند (۲۰۴)