گنجور

 
صفی علیشاه

وَ مٰا أَرْسَلْنٰا قَبْلَکَ مِنَ اَلْمُرْسَلِینَ إِلاّٰ إِنَّهُمْ لَیَأْکُلُونَ اَلطَّعٰامَ وَ یَمْشُونَ فِی اَلْأَسْوٰاقِ وَ جَعَلْنٰا بَعْضَکُمْ لِبَعْضٍ فِتْنَةً أَ تَصْبِرُونَ وَ کٰانَ رَبُّکَ بَصِیراً (۲۰) وَ قٰالَ اَلَّذِینَ لاٰ یَرْجُونَ لِقٰاءَنٰا لَوْ لاٰ أُنْزِلَ عَلَیْنَا اَلْمَلاٰئِکَةُ أَوْ نَریٰ رَبَّنٰا لَقَدِ اِسْتَکْبَرُوا فِی أَنْفُسِهِمْ وَ عَتَوْا عُتُوًّا کَبِیراً (۲۱) یَوْمَ یَرَوْنَ اَلْمَلاٰئِکَةَ لاٰ بُشْریٰ یَوْمَئِذٍ لِلْمُجْرِمِینَ وَ یَقُولُونَ حِجْراً مَحْجُوراً (۲۲) وَ قَدِمْنٰا إِلیٰ مٰا عَمِلُوا مِنْ عَمَلٍ فَجَعَلْنٰاهُ هَبٰاءً مَنْثُوراً (۲۳) أَصْحٰابُ اَلْجَنَّةِ یَوْمَئِذٍ خَیْرٌ مُسْتَقَرًّا وَ أَحْسَنُ مَقِیلاً (۲۴) وَ یَوْمَ تَشَقَّقُ اَلسَّمٰاءُ بِالْغَمٰامِ وَ نُزِّلَ اَلْمَلاٰئِکَةُ تَنْزِیلاً (۲۵)

و نفرستادیم پیش از تو از رسولان مگر آنکه ایشان هر آینه می‌خوردند خوردنی و راه می‌رفتند در بازارها و گردانیدیم بعضیتان را برای بعضی مایه آزمایش آیا صبر می‌کنید و باشد پروردگار تو بینا (۲۰) و گفتند آنان که امید نمی‌دارند ملاقات ما را چرا فرو فرستاده نشد بر ما ملائکه یا چراغی نمی‌بینیم پروردگارمان را بتحقیق زیاده طلب شدند در نفسهاشان و تمرّد کردند تمرّدی بزرگ (۲۱) روزی که بینند فرشتگان را نیست بشارتی روز چنین برای گناهکاران و می‌گویند چرایی ممنوع (۲۲) و متوجه شدیم بسوی آنچه کردند از کردار پس گردانیدیم او را ذره در هوا پراکنده (۲۳) اهل بهشت روزی چنین بهتر از راه جای قرار و خوب‌ترند از جهة جای آسایش (۲۴) و روزی که می‌شکافد آسمان بابر و فرو فرستیم ملائکه را فرو فرستادنی (۲۵)

نی فرستادیم ما هیچ از رسل

سابق از تو بر عباد از جزء و کل

جز که می خوردند ایشان از طعام

راه میرفتند در بازار و بام

از شما خود بعض بر بعض دگر

ما نمودیم آزمایش در سیر

اغنیاء را بر فقیران ز ایمنی

هم فقیران را به مردان غنی

می کنید آیا که صبر اندر مقام

ربّ تو بیناست بر حال انام

می بگفتند آن کسانی که امید

بر لقای ما ندارند از نوید

چون به ما نازل نمی گردد ملک

رب خود یا چون نمی بینیم یک

سخت استکبار کردند آن گروه

نفس خویش اعظم شمردند از وجوه

پُر ز اندازه گذشته از عُتوّ

مر عُتوّی اکبر از حد غلوّ

یاد کن روزی که بینند آن زمان

مشرکان افرشتگان را بالعیان

هست روز موت آن یا روز حشر

نیست مژده کافران را روز نشر

می بگویند آن ملایک بر شما

حجر محجور است یعنی ناروا

قصد ما کردیم از روی نشان

سوی آن کردار خوب کافران

پس بگرداندیم آن را ذرّه ها

که پراکنده بوند اندر سما

بهترند آن روز یاران بهشت

از مکان و مستقر در سرنوشت

یاد کن روزی که بشکافد عجب

آسمانها از غمام اندر سبب

هم فرستاده شوند افرشتگان

سخت بفرستادنی در آن زمان