بسم االله الرحمن الرحیم
الر کِتٰابٌ أَنْزَلْنٰاهُ إِلَیْکَ لِتُخْرِجَ اَلنّٰاسَ مِنَ اَلظُّلُمٰاتِ إِلَی اَلنُّورِ بِإِذْنِ رَبِّهِمْ إِلیٰ صِرٰاطِ اَلْعَزِیزِ اَلْحَمِیدِ (۱) اَللّٰهِ اَلَّذِی لَهُ مٰا فِی اَلسَّمٰاوٰاتِ وَ مٰا فِی اَلْأَرْضِ وَ وَیْلٌ لِلْکٰافِرِینَ مِنْ عَذٰابٍ شَدِیدٍ (۲) اَلَّذِینَ یَسْتَحِبُّونَ اَلْحَیٰاةَ اَلدُّنْیٰا عَلَی اَلْآخِرَةِ وَ یَصُدُّونَ عَنْ سَبِیلِ اَللّٰهِ وَ یَبْغُونَهٰا عِوَجاً أُولٰئِکَ فِی ضَلاٰلٍ بَعِیدٍ (۳) وَ مٰا أَرْسَلْنٰا مِنْ رَسُولٍ إِلاّٰ بِلِسٰانِ قَوْمِهِ لِیُبَیِّنَ لَهُمْ فَیُضِلُّ اَللّٰهُ مَنْ یَشٰاءُ وَ یَهْدِی مَنْ یَشٰاءُ وَ هُوَ اَلْعَزِیزُ اَلْحَکِیمُ (۴) وَ لَقَدْ أَرْسَلْنٰا مُوسیٰ بِآیٰاتِنٰا أَنْ أَخْرِجْ قَوْمَکَ مِنَ اَلظُّلُمٰاتِ إِلَی اَلنُّورِ وَ ذَکِّرْهُمْ بِأَیّٰامِ اَللّٰهِ إِنَّ فِی ذٰلِکَ لَآیٰاتٍ لِکُلِّ صَبّٰارٍ شَکُورٍ (۵) وَ إِذْ قٰالَ مُوسیٰ لِقَوْمِهِ اُذْکُرُوا نِعْمَةَ اَللّٰهِ عَلَیْکُمْ إِذْ أَنْجٰاکُمْ مِنْ آلِ فِرْعَوْنَ یَسُومُونَکُمْ سُوءَ اَلْعَذٰابِ وَ یُذَبِّحُونَ أَبْنٰاءَکُمْ وَ یَسْتَحْیُونَ نِسٰاءَکُمْ وَ فِی ذٰلِکُمْ بَلاٰءٌ مِنْ رَبِّکُمْ عَظِیمٌ (۶) وَ إِذْ تَأَذَّنَ رَبُّکُمْ لَئِنْ شَکَرْتُمْ لَأَزِیدَنَّکُمْ وَ لَئِنْ کَفَرْتُمْ إِنَّ عَذٰابِی لَشَدِیدٌ (۷) وَ قٰالَ مُوسیٰ إِنْ تَکْفُرُوا أَنْتُمْ وَ مَنْ فِی اَلْأَرْضِ جَمِیعاً فَإِنَّ اَللّٰهَ لَغَنِیٌّ حَمِیدٌ (۸)
بنام خدای بخشایندۀ مهربان
الر ، کتابیست که فرو فرستادیم آن را بتو تا بیرون آوری مردمان را از تاریکیها بروشنایی باذن پروردگارشان بسوی راه غالب ستوده (۱) خدایی که مر او راست آنچه در آسمانها و آنچه در زمین است و وای مر کافران را از عذاب سخت (۲) آنان که بر میگزینند در گمراهی دورند (۳) و نفرستادیم هیچ رسولی را مگر بزبان قومش تا بیان کند برای ایشان پس گمراه میگذارد خدا آن را که میخواهد و هدایت میکند آن را که میخواهد و اوست غالب درست کردار (۴) و بدرستی که فرستادیم موسی را بآیتهایمان که بیرون آور قومت را از تاریکیهای کفر بنور ایمان و پند ده ایشان را بروزهای خدا بدرستی که در آن هر آینه آیتهاست از برای هر صبرکننده شکرگزاری (۵) و چون گفت موسی مر قومش را که یاد کنید نعمت خدا را بر شما چون نجات دادتان از فرعونیان که عذاب میکردند شما را بدترین عذابی و میکشند پسرانتان را و باقی میگذاشتند زنان شما را و در آن بلائی بود از پروردگار شما بزرگ (۶) و هنگامی که اعلام کرد پروردگار شما که اگر شکر کنید هر آینه زیاده میدهم شما را و اگر کافر شوید بدرستی که عذاب من هر آینه سخت است (۷) و گفت موسی اگر کافر شوید شما و هر که در زمین است همه پس بدرستی که خدا هر آینه بی نیاز ستوده است (۸)
بعد بسم االله لطیف رهنما
کرد اشارت از الف وز لام و را
اول هر اولی یعنی حق است
کو به خلقان رهنمای مطلق است
بر تو ای پیغمبر کامل نصاب
ما فرستادیم از لطف این کتاب
تا خلایق را ز ظلمات شرور
آوری بیرون به سوی علم و نور
یا که از تاریکی پندار و وهم
رهنما گردی به نور عقل و فهم
وین شود با اذن و فرمان خدا
هم به توفیقش که یابند اهتدا
تا که آن راه عزیز ارجمند
منتهی گردد به منزل بی گزند
نیست در ره سالکان را عون و یار
جز خدای غالب استوده کار
آن خدا کاندر سماوات و زمین
هر چه هست او راست بر وجه یقین
رنج و محنت باشد از هر رهگذر
کافران را از عذابی سخت تر
آن کسان که زندگیِ این بنای
دوست تر دارند از دیگر سرای
باز میدارند از راه خدا
مردمان را کاین کج است و ناروا
این گُره باشند اندر گمرهی
گمرهیِ دور و ابعد ز آگهی
نی فرستادیم ما پیغمبری
جز به نطق قوم او در کشوری
تا بیان سازد معانی از وجوه
هم زبانش را بفهمند آن گروه
پس خدا گمره کند آن را که خواست
یعنی آن کو خود گذشت از راه راست
هم شود آن را که خواهد رهنما
کوست غالب، راست ز او هم کارها
ما فرستادیم موسی را چنان
با عصا و معجزاتی بی کران
قوم خود را تا ز ظلمت سوی نور
آوری بیرون نمانی در قصور
پندشان ده آو ر اندر یادشان
روزهای حق به استسعادشان
یعنی از آن روزها که بر اُمم
رفته بر پاداش کفر از رنج و غم
یا ز ایّامی که بودندی اسیر
زیر دست قوم فرعون شریر
عارفان گویند هست آن روزها
روزهای وصل عشق آموزها
اندر آن باشد بس از آیات حق
بهر هر صبّار شاکر بر نسق
گر بلاء آید بود مؤمن صبور
ور که نعمت رو کند باشد شکور
یاد کن چون گفت موسی قوم را
نعمة اللّٰه اذکروا یا قومنا
نعمتی کانعام کرد او بر شما
چون رهاند از آل فرعون دغا
میچشانیدندتان از هر عذاب
رنج و سختی بیشمار و بیحساب
تیغ بر ابنائتان بگذاشتند
وآن زنانتان را به خدمت داشتند
کاهنانشان گفته بودند از وعید
گردد از یعقوبیان طفلی پدید
که کند این مُلک را زیر و زبر
دولت فرعون از او آید به سر
پس ز اسرائیلیان هر زن که زاد
گر پسر بُد می بکُشتند از عناد
وین بلائی بود از پروردگار
مر شما را بس بزرگ و ناگوار
یاد آرید آنکه کرد اعلامتان
حق پی افزونی اِنعامتان
که کنید ار شکر نعمت های من
نعمت افزایم شما را بی سخن
ناسپاسی ور کنید از سوء بخت
مر عذابم ناسپاسان راست سخت
شکر افزاید به نعمت پی به پی
تا رساند بنده را بر قرب وی
گفت موسی ای گروه ار ناسپاس
مر شما گردید خود با کل ناس
هر که هست اندر زمین از انس و جان
بی نیاز است او ز شکر مردمان
از هر آن شکری غنیّ است و حمید
ناطقند اشیاء به شکرش بر مزید
پس زیان ناسپاسی بر شماست
نی بر آن کو خالق ارض و سماست
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی آهنگهایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 شما حاشیه بگذارید ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.