بسم االله الرحمن الرحیم

اَلْقٰارِعَةُ (۱) مَا اَلْقٰارِعَةُ (۲) وَ مٰا أَدْرٰاکَ مَا اَلْقٰارِعَةُ (۳) یَوْمَ یَکُونُ اَلنّٰاسُ کَالْفَرٰاشِ اَلْمَبْثُوثِ (۴) وَ تَکُونُ اَلْجِبٰالُ کَالْعِهْنِ اَلْمَنْفُوشِ (۵) فَأَمّٰا مَنْ ثَقُلَتْ مَوٰازِینُهُ (۶) فَهُوَ فِی عِیشَةٍ رٰاضِیَةٍ (۷) وَ أَمّٰا مَنْ خَفَّتْ مَوٰازِینُهُ (۸) فَأُمُّهُ هٰاوِیَةٌ (۹) وَ مٰا أَدْرٰاکَ مٰا هِیَهْ (۱۰) نٰارٌ حٰامِیَةٌ (۱۱)

بنام خدای بخشاینده مهربان

آن در هم کوبنده (۱) چیست آن در هم کوبنده (۲) و چه چیز دانا کرد ترا که چیست آن در هم کوبنده (۳) روزی که باشند مردمان چون پروانه پراکنده (۴) و باشند کوه‌ها چون پشم رنگارنگ وازده (۵) پس اما آنکه گران آمد سنجیده‌هایش (۶) پس اوست در عیش پسندیده (۷) و اما آنکه سبک آمد سنجیده‌هایش (۸) پس ماوایش دوزخ است (۹) و چه چیز دانا کرد ترا که چیست آن (۱۰) آتشی است بغایت سوزاننده (۱۱)