صائب تبریزی » دیوان اشعار » تک‌بیتهای برگزیده » تک‌بیت شمارهٔ ۹۹ درین ستمکده آن شمع تیره روزم من که انتظار نسیم سحر گداخت مرا
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر خود را به عنوان یک شمع تیره و خاموش توصیف می‌کند که در مکانی پر از ستم و ظلم قرار دارد. او به انتظار نسیم صبحگاهی است که شاید باعث از بین رفتن غم و اندوهش شود و به او زندگی و امید بخشد.
هوش مصنوعی: در این محیط ظلمانی، من مانند شمعی هستم که در انتظار نسیم صبحگاهی به شدت دچار دردمندی و ذلت شده‌ام.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.