صائب تبریزی » دیوان اشعار » تک‌بیتهای برگزیده » تک‌بیت شمارهٔ ۹۳۰ کاش در زندگی از خاک مرا برمی داشت آن که بر تربت من سایه فکند آخر کار
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، گوینده آرزو می‌کند که ای کاش کسی از خاک او برمی‌داشت و بر قبرش سایه می‌افکند؛ یعنی longing در زندگی خود به یاد و احترامش بیفتند و بعد از مرگش به او توجه کنند.
هوش مصنوعی: ای کاش کسی که بر قبر من سایه می‌اندازد، مرا از خاک برمی‌داشت و به زندگی برمی‌گرداند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.