صائب » دیوان اشعار » تک‌بیتهای برگزیده » تک‌بیت شمارهٔ ۹۱ پای به خواب رفتهٔ کوه تحملم نتوان به تیغ کرد ز دامن جدا مرا
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: شاعر در این بیت از احساس خستگی و ناتوانی خود سخن می‌گوید و نشان می‌دهد که نمی‌تواند بار سنگین مشکلات و دردها را از خود دور کند. احساس ضعف و بی‌تحملی او نسبت به شرایط سختی که در آن قرار دارد، مشهود است.
هوش مصنوعی: پایم که به خواب رفته مانند کوه است و تحمل من بیشتر از آن نیست که بخواهم با تیغی آن را از دامنم جدا کنم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.