صائب » دیوان اشعار » تک‌بیتهای برگزیده » تک‌بیت شمارهٔ ۸۹۳ من آن شکسته پر و بال طایرم چون چشم کز آشیانه پریدن ز من نمی‌آید
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: شاعر در این بیت احساس کمبود و شکستگی را تجربه می‌کند. او خود را به پرنده‌ای تشبیه می‌کند که به رغم میلش، نمی‌تواند از آشیانه خارج شود و پرواز کند. این بیانگر محدودیت‌ها و مشکلاتی است که مانع از آزاد شدن و پرواز او می‌شود.
هوش مصنوعی: من آن پرنده‌ای هستم که پر و بالم آسیب دیده است. مانند چشمی که از لانه‌اش دور می‌شود، من نیز نمی‌توانم از جایی که هستم دور شوم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.