صائب » دیوان اشعار » تک‌بیتهای برگزیده » تک‌بیت شمارهٔ ۸۹۰ نماند از سردمهریهای دوران در جگر آهم درختی را که سرما سوخت، دودش بر نمی‌آید
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: شاعر در این بیت به سردی و بی‌مهری‌های زمانه اشاره می‌کند و از درد و زخم‌های عمیق خود می‌گوید. او تشبیه می‌کند که مانند درختی که به دلیل سرما خشک شده، از او نیز هیچ نشانه‌ای از زندگی باقی نمانده است.
هوش مصنوعی: از تلخی‌های زمانه چیزی در دل من باقی نمانده است؛ مانند درختی که بر اثر سرما پژمرده شده و دیگر دودی از آن برنمی‌خیزد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.