صائب تبریزی » دیوان اشعار » تک‌بیتهای برگزیده » تک‌بیت شمارهٔ ۸۷۴ چنین که نالهٔ من از قبول نومیدست عجب که کوه صدای مرا جواب دهد
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این بیت شاعر نشان‌دهنده ناامیدی او از یافتن پاسخ مناسب برای ناله و دردهایش است. او در عجب است که چرا صدای او که از دل بر می‌خیزد، توسط کوه، یک موجود بی‌جان، پاسخ داده می‌شود. این مفهوم به تنهایی و غم عمیق انسان اشاره دارد.
هوش مصنوعی: ناله‌هایم به جایی نمی‌رسد و ناامیدم از اینکه کسی صدایم را بشنود، چطور ممکن است که کوه به ندای من پاسخ دهد؟
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.