صائب » دیوان اشعار » تک‌بیتهای برگزیده » تک‌بیت شمارهٔ ۷۳۹ از شوق آن بر و دوش، روزی بغل گشودم آغوش من چو محراب، دیگر به هم نیامد
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، گوینده از شوق و هیجان خود در برخورد با معشوق صحبت می‌کند. او به طور نمادین آغوش خود را مانند محرابی باز کرده، اما احساس می‌کند که دیگر نتوانسته آن را دوباره ببندد. این تصویر، نشان‌دهنده‌ی عمق عشق و ارتباط عاطفی اوست.
هوش مصنوعی: از روی شوق و عشق به آن چهره، یک روز آغوشم را باز کردم. اما مانند یک محراب، دیگر نتوانستم آن را ببندم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال یک حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.