صائب » دیوان اشعار » تکبیتهای برگزیده » تکبیت شمارهٔ ۶۴۶ دل سودازده عمری است هوایی شده است آه اگر راه به آن زلف پریشان نبرد!
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: شاعر در این بیت از دل پر از حسرت و دلتنگی خود سخن میگوید و آرزو میکند که ای کاش بتواند به آن زلف آشفته و زیبای معشوق برسد.
هوش مصنوعی: دل حاکی از دلتنگی و اشتیاقی دارد که سالهاست در آن وجود دارد. ای کاش راهی به سمت آن زلفهای پریشان و زیبا پیدا میشد!
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.