صائب تبریزی » دیوان اشعار » تک‌بیتهای برگزیده » تک‌بیت شمارهٔ ۵۹۷ هر که آمد در غم آبادجهان، چون گردباد روزگاری خاک خورد، آخر به هم پیچید و رفت
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این بیت بیانگر این است که هر فردی که به دنیا می‌آید و با غم‌ها و مشکلاتش مواجه می‌شود، در نهایت مانند گردبادی می‌گذرد و روزی تمام می‌شود. در نهایت، همه به خاک برمی‌گردند و زندگی به پایان می‌رسد.
هوش مصنوعی: هر کسی که به زندگی در این دنیای پرغم وارد می‌شود، مانند گردبادی که در روزگار خود خاک را به حرکت در می‌آورد، در پایان به هم ریخته و می‌رود.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.