صائب تبریزی » دیوان اشعار » تک‌بیتهای برگزیده » تک‌بیت شمارهٔ ۵۶۴ آن که گریان به سر خاک من آمد چون شمع کاش در زندگی از خاک مرا بر می‌داشت
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: شاعری در این بیت بیان می‌کند که کسی که با اشک بر قبر او آمده، شبیه شمعی است که می‌سوزد. او آرزو می‌کند کاش در زمان حیاتش، آن شخص خاک او را از روی زمین برمی‌داشت.
هوش مصنوعی: کسی که با اشک بر سر خاک من آمده، مثل شمعی است که می‌سوزد؛ ای کاش او در زندگی‌اش به یاد من بود و از خاک من، یعنی از وجودم، بهره‌مند می‌شد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.