صائب تبریزی » دیوان اشعار » تک‌بیتهای برگزیده » تک‌بیت شمارهٔ ۳۷۵ پرستشی که مدام است، می پرستی ماست شبی که صبح ندارد سیاه مستی ماست
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این دو بیت به احساس عمیق و تکراری اشاره دارد که در آن فردی در حال پرستش و عشق ورزیدن به چیزی است، اما در عین حال در یک حالت تاریکی و بی‌هویتی به سر می‌برد. به عبارتی، پرستش او به نوعی گرفتار دلتنگی و ناامیدی شده است.
هوش مصنوعی: پرستشی که همواره ادامه دارد، عبادتی است که مربوط به ماست. شبی که هیچ صبحی در آن نیست، به‌نوعی به حالت مستی ما اشاره دارد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
پرستشی که مدام است می پرستی ماست
شبی که صبح ندارد سیاه مستی ماست
اگر چه هستی ما چون حباب یک نفس است
دل پر آبله بحر از هواپرستی ماست
ز بخل نیست اگر بسته ایم راه سؤال
[...]
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.