صائب تبریزی » دیوان اشعار » تک‌بیتهای برگزیده » تک‌بیت شمارهٔ ۳۵۰ بید مجنونیم در بستانسرای روزگار سر به پیش انداختن از شرم، بار ما بس است
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: شاعر در این بیت به حالتی از شرم و خجلت اشاره می‌کند که مانند بید مجنون در بستان زندگی، سر به زیر انداخته است. این تصویر نمادین نشان‌دهنده‌ی احساس ضعف و vulnerabilty در برابر شرایط زندگی است.
هوش مصنوعی: ما مانند بید مجنون در باغ زندگی هستیم و به خاطر شرم و خجالت، سرمان را پایین انداخته‌ایم. دیگر تحمل این بار را نداریم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.