صائب تبریزی » دیوان اشعار » تک‌بیتهای برگزیده » تک‌بیت شمارهٔ ۳۲۲ گفتم از وادی غفلت قدمی بردارم کوهم از پای گرانخواب به دامان آویخت
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این ابیات، شاعر از تصمیم خود برای ترک غفلت و حرکت به سوی آگاهی صحبت می‌کند. او به نوعی از وضعیت خواب‌آلودگی و رکود خود آگاه شده و می‌خواهد قدمی به جلو بردارد، هرچند که سختی‌هایی در این مسیر دارد.
هوش مصنوعی: گفتم از خواب غفلت بیرون بیایم، اما وزنه خواب سنگینی مرا به پایین کشید.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.