صائب تبریزی » دیوان اشعار » تک‌بیتهای برگزیده » تک‌بیت شمارهٔ ۱۷۴ چو گردباد به سرگشتگی برآمده‌ام نمی‌رود دل گمره به هیچ راه مرا
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این ابیات، شاعر به احساس آشفتگی و سردرگمی خود اشاره می‌کند. او مانند گردبادی در حال چرخش است و دلش نمی‌تواند به راه مشخصی هدایت شود. احساس گمگشتگی و بی‌هدف بودن او به وضوح در این کلمات نمایان است.
هوش مصنوعی: مانند گردبادی که به شدت در حال چرخش است، در حالتی سرگردان و بی‌هدف هستم و قلب سرگشته‌ام به هیچ‌یک از راه‌ها نمی‌تواند برود.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.