صائب » دیوان اشعار » تک‌بیتهای برگزیده » تک‌بیت شمارهٔ ۱۵۱۱ آن که آخر سر به صحرا داد بی بال و پرم روز اول این قفس را در گشودی کاشکی
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به احساسات دلتنگی و محدودیت اشاره دارد. گوینده در ابتدا از آزادی و رهایی در صحرا صحبت می‌کند، ولی به فقدان بال و پر اشاره دارد که او را به قفس محدود کرده است. در واقع، او آرزو دارد که ای کاش این قفس هرگز گشوده نمی‌شد.
هوش مصنوعی: کسی که در نهایت مرا به دنیای آزاد فرستاد، همان کسی که در آغاز زندگیم در این قفس را برایم باز کرد. ای کاش!
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.