صائب » دیوان اشعار » تک‌بیتهای برگزیده » تک‌بیت شمارهٔ ۱۴۹۱ ما به امید عطای تو چنین بیکاریم کار ما را به امید دگران نگذاری
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این بیت، شاعر از امید به لطف و عطای خداوند سخن می‌گوید و بیان می‌کند که به خاطر این امید، بی‌کار و منتظر نشسته است. او از این می‌گوید که نباید کارش را به امید دیگران واگذار کند.
هوش مصنوعی: ما به خاطر امید به بخشش و لطف تو بی‌کار مانده‌ایم و امیدواریم که تو اجازه ندهی که کارهایمان به امید دیگران معطل بماند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.