صائب » دیوان اشعار » تکبیتهای برگزیده » تکبیت شمارهٔ ۱۴۸۳ به فکر چارهٔ ما هیچ صاحبدل نمیافتد دل ما دردمندان چشم بیمارست پنداری
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، گویا شاعر از نداشتن توجه و دلسوزی افرادی که میتوانند به کمک بیایند، گلایه دارد. او احساس میکند که درد و رنج او و دیگران نادیده گرفته شده و کسی به فکر حل مشکلات آنها نیست. دل او و دیگر دردمندان بیمار و پر از غم است.
هوش مصنوعی: هیچکس به فکر حل مشکل ما نیست و دل ما که پر از درد است، به نظر میرسد فقط درگیر مشکلات خود است.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.