صائب » دیوان اشعار » تک‌بیتهای برگزیده » تک‌بیت شمارهٔ ۱۴۴۹ به آب روی خود در منتهای عمر می‌لرزم به دست رعشه دارم ساغر سرشار افتاده
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: شاعر در این شعر به لحظه‌های پایانی عمرش اشاره می‌کند و به حالتی از ترس و نگرانی از روی خود می‌لرزد. او همچنین نشان می‌دهد که در دستان لرزانش، جام پر از شراب افتاده است. این تصاویر نمادین حس ناامیدی وFragile بودن زندگی را منتقل می‌کنند.
هوش مصنوعی: من در پایان عمر به خاطر آبروی خود می‌لرزم و به دلیل لرزش دست، ساغری پر از شراب بر زمین افتاده است.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.