صائب تبریزی » دیوان اشعار » تک‌بیتهای برگزیده » تک‌بیت شمارهٔ ۱۴۲۷ چو غنچه دست و رخی تازه کن به شبنم اشک نشسته روی به دیوان صبحگاه مرو
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این ابیات شاعر به تصویرگری زیبایی از عشق و جوانی می‌پردازد. او از معشوق می‌خواهد که همچون غنچه‌ای تازه با اشک شبنم، ظاهری زیبا و شاداب داشته باشد و از او می‌خواهد که به سحرگاه عشق و امید، توجه کند و از آن دور نشود.
هوش مصنوعی: مانند غنچه‌ای، دستانت و چهره‌ات را تازه و زیبا کن، تا با اشک‌هایی چون شبنم بر رویت، صبح را به دیوانگی نرسانی و در آن نغلتایی.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.