صائب تبریزی » دیوان اشعار » تک‌بیتهای برگزیده » تک‌بیت شمارهٔ ۱۳۱۳ دلم ز کنج قفس تا گرفت، دانستم که در بهشت مکرر نمی‌توان بودن
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: شاعر در این بیت احساس می‌کند که در حالت محدودیت و محبوس بودن، به ارزش آزادی پی برده است. او متوجه می‌شود که زندگی در بهشت و لذت‌ها، بدون وجود آزادی واقعی، بی‌معنا است.
هوش مصنوعی: وقتی دلم از محدودیت و تنگنایی که در آن قرار داشتم، آزرده شد، فهمیدم که نمی‌توانم همیشه در بهشت و جای خوب باقی بمانم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.