صائب » دیوان اشعار » تک‌بیتهای برگزیده » تک‌بیت شمارهٔ ۱۲۸ دَر طریقت، بارِ هرکس را که نگْرِفتم به دوش چون گشودم چشمِ بینِش، بار بَر دل شد، مَرا
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این بیت، شاعر به بیان تجربه‌ای معنوی می‌پردازد. او بیان می‌کند که هرگز بار سنگینی را بر دوش کسی نگذاشته است و با گشودن چشم بینش‌اش، متوجه شده که بار سنگین دلش به دوش اوست. این شعر نشان‌دهنده‌ی درک عمیق و مسئولیت فردی در زندگی است.
هوش مصنوعی: در مسیر حقیقت، وقتی که بار کسی را به دوش نکشیدم و توانستم به عمق بینش خود نگاهی بیندازم، بار آن مسئولیت و دغدغه به دلم سنگینی کرد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.