صائب » دیوان اشعار » تک‌بیتهای برگزیده » تک‌بیت شمارهٔ ۱۱۷۵ روشندلی نمانده درین باغ و بوستان با خود مگر چو آب روان گفتگو کنم
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این دو بیت شاعر از فقدان روشنایی و روشنی در باغ و بوستان صحبت می‌کند و تنها راه مجادله با این تاریکی را گفت‌وگو با آب روان می‌داند. این بیان نمادی از جستجوی ارتباط و یافتن معنا در دنیای سرد و خالی است.
هوش مصنوعی: در این باغ و بوستان دیگر هیچ روشنی و روشن دلی باقی نمانده است، جز اینکه با آب روان به گفتگو بپردازم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.