صائب » دیوان اشعار » تک‌بیتهای برگزیده » تک‌بیت شمارهٔ ۱۱۵۵ کیست جز آینه و آب درین قحط‌آباد که کند گریه به روز سفر از دنبالم
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این بیت از شعر به تصویر کشیدن احساس تنهایی و عذاب در سفر و وداع است. شاعر می‌پرسد که چه کسی غیر از آب و آینه در این سرزمین خشک و بی‌حاصل، می‌تواند به خاطر او گریه کند و در روز جدایی او را به یاد آورد.
هوش مصنوعی: در این دشت خالی و بی‌برکت، چه کسی جز آینه و آب وجود دارد که برایم در روز سفر به یادم گریه کند؟
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.