صائب » دیوان اشعار » تک‌بیتهای برگزیده » تک‌بیت شمارهٔ ۱۱۳۲ امیدم به بی دست و پایی است، ورنه چه کار آید از دست و پایی که دارم؟
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: شاعر در این بیت به ناامیدی خود اشاره می‌کند و می‌گوید که اگر به ناتوانی خود امید نداشته باشد، داشتن توانایی و قدرت چه فایده‌ای خواهد داشت. او به نوعی از یأس و بی‌کاری سخن می‌گوید.
هوش مصنوعی: امیدم به ناتوانی خودم است، زیرا با وجود هر تلاشی که انجام دهم، نتیجه‌ای به دست نمی‌آورم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.